იმდენი დამიგროვდა დასაწერი, იმდენი მაქვს სათქმელი, იმდენია ჩანიშნული თემები მობილურში, რომ უკვე თავგზა მებნევა. ხოდა გადავწყვიტე სექტემბრის ამ უკანასკნელ დღეს ზაფხულის შვებულების პირველი კვირა გავიხსენო და ცოტა ხნით მაინც დავბრუნდე "იიფ, კაია მეფობაი"-სიტუაციაში. გავხსნათ ზღვის სურათების საქაღალდე და წავიდა მემუარები..
სიმართლე გითხრათ, ზღვაზე მარტო მშობლებთან ერთად ვიყავი ნამყოფი და ფრიად "პენსიონრული" დასვენება გამოდიოდა ხოლმე. სახლი - ზღვა.. ძალიან მოსაბეზრებელია როდესაც შენთან ერთად კი არ არის ხალხი, არამდე გაკვირდება. ხოდა ძალიან ეჭვი მეპარებოდა, როგორ შეიძლება 8 დღე გავძლო ადამიანმა ქობულეთში თქო. მე მთა უფრო მომწონდა.. მაგრამ ზღვიდან ჩამოსულმა.. თუმცა ამაზე მერე. მოკლედ, ყიფიანის ეკიპაჟი ჩავლაგდით ყიფიანისვე მანქანაში და გავუყევით ჯერ კიდევ მძინარე გორის ქუჩებს.
სიმართლე გითხრათ, ზღვაზე მარტო მშობლებთან ერთად ვიყავი ნამყოფი და ფრიად "პენსიონრული" დასვენება გამოდიოდა ხოლმე. სახლი - ზღვა.. ძალიან მოსაბეზრებელია როდესაც შენთან ერთად კი არ არის ხალხი, არამდე გაკვირდება. ხოდა ძალიან ეჭვი მეპარებოდა, როგორ შეიძლება 8 დღე გავძლო ადამიანმა ქობულეთში თქო. მე მთა უფრო მომწონდა.. მაგრამ ზღვიდან ჩამოსულმა.. თუმცა ამაზე მერე. მოკლედ, ყიფიანის ეკიპაჟი ჩავლაგდით ყიფიანისვე მანქანაში და გავუყევით ჯერ კიდევ მძინარე გორის ქუჩებს.