Friday, February 26, 2010

მიშა, დემოკრატია და მამაჩემი

მთელი ტაიმი (გაუცნობიერთათვის - 45 წუთი) უსმინა მიშას გამოსვლას პირდაპირ ეთერში რუსთავი 2 ზე მამაჩემმა. შემდეგ სხვა არხზე გადართო (იმედზე მემგონი). იქაც მიშა ლაპარაკობდა. მამაჩემს აშკარად შეეტყო, რომ დემოკრატიულ ღირებულებებში ეჭვი შეეპარა.

********

რა შუაშია და ახალ რუბრიკას ვხსნი: "გორი". ახლა ჩამოვყვები პოსტებს და რაც გორზეა, შესაბამის იარლიყსაც მივაწებებ. :)

Thursday, February 25, 2010

გორელი მონიტორი

საუკუნეების (ანუ ათწლეულების) მანძილზე გორში იდგა ხოლმე უნივერმაღი. ადრე, როგორც ამბობენ, უნივერმაღის ადგილზე სომხების სასაფლავო ყოფილა. უფრო ადრე აქ გზა გადიოდა, რომელიც ქარელი-სკრის დასახლებას უფლისციხესთან და გორთან აკავშირებდა (მაშინდელი გორი დღევანდელის 20 % არ იქნებოდა). კიდევ უფრო ადრე მინდორი ყოფილა. იმაზე ადრე აქ მდინარე მტკვარი გადიოდა და კიდევ უფრო ადრე ზეზვასი და მზიას შთამომავლობა თამაშობდა ფეხტახს (ფეხბურთის მსგავსი თამაში ძველად)
მერე მოვიდა მიშა ხელისუფლებაში და სთქვა: ბიჯოო, ე ამოდენა ადგილი როა ამ ოხერა გორში, უნივემაღის თავზე, რო დაქრი და დაშხუილებს ქარი ატეხილი ბუღასავითაო (ასეთი ლაპარაკი უყვარდა შინაურებში), მოდი და დავდგათ ემანდა კაი მოშნი მონიტორიი
ხოდა აჰა! დადგეს მონიტორი თქვენ შემოგევლოთ ჩემი თავი და მერეღა დაფიქრდნენ სად ჯანდაბაში გამოეყენებინათ. აგერ, სურათზე კი ჩანს რომ ფეხბურთი გაუშვეს და ხალხი და ქუჩის დამლაგებლები (ე.წ. მენაგვეები) გაახარეს
მარამა მარტო ფეხბურთით ხომ წინ ვერ წახვიდოდი კაცო? ხოოდა ჯერ ტრაქტორების რეკლამა გადიოდა ხოლმე, მერე დურასელის ელემენტებიანი კურდღლები დარბოდნენ, მერე ვიღაც ჯაან ტაკოი ტიპი გამოდიოდა და გვერძე ეწერებოდა: "შენ! აუხსენი სიყვარული?". იშვიათად ჩატარებულ კონცერტებსაც მანდ უშვებდნენ ხოლმე (თუმცა კონცრტი დამთავრებული არ იყო და ისევ კურდღლები დარბოდნენ). ომის მერე საქართველოს დროშა ფრიალებდა კაი ხანი..
ბოლო-ბოლო, მოღვაწეორის 2 წლის და რამდენიმე თვის თავზე, მთავრობას ყელში ამოუვიდა როგორც ჩანს ბოლო 2 თუ 4 თვის მანძილზე გაჩუმებული და გაჩერებული საცოდავი მონიტორი, მოიყვანა ამწე (ქართულად რომ "ვიშკა" ქვია)
სულ "ფრენა-ფრენით" (იხ. სურათი) დაშალა მონიტორის შემადენელი პლიტები (იხ. პირველივე სურათი ზემოთ), ჩამოიღო მონიტორების ჩასადები მეტალის კარკასი, ავტოგენით შუაზე გადახსნა
და სრულიად გაუგებარი მიმართულებით და ცხოვრების გზით წაიყვანა. აი ასეა ამხანაგებო. როგორც დიდმა მეცნიერმა და საზოგადო მოღვაწე, მამაჩემმა თქვა, წავედი ახლა მე, დავიძინო.. თორემ კომპთან დაჯდომის მეშინია უკვე, 2 საათზე ადრე არ დამიძინია ეს ორი დღეა. :)

Даи на небе Sonne!

რამშტაინის საუკეთესო პაროდიაა! ქვემოთ დავწერ ტექსტს და გვერდით მივაწერ ქართულ თარგმანს, ვინაც რუსული და გერმანული არ იცის. :D



ზღა ღუგაეშ დოიშჩ - (ზრია რუგაეშ დოჟდ) - ამაოდ ლანძღავ წვიმას
ლღიუში ნა აის ფალლ ტ! - (ლიუში ნა ასფალტე) - ასფალტზე მოდენილს.
თი სთაიშ ი ზდოიშჩ - (ტი სტაიშ ი სძიოშ) - შენ დგეხარ და ელი
უნდ ნაინ ფოი ქლაინ ფლააწიეე - არვინ გისწორებს კაბას.
ივანუშკი?! ნაინ! - ივანუშკები? არანაირად!
დას ისტ შვაინ მუ ზონნეე! - ეს ღორული მუსიკაა!
სუფა გუთ ღამ შტაინ! - სუპერ მაგარია რამშტაინი
დაი ნა ნებე ზონნე!.. - მოგვეცი ცაზე მზე!

დაი ნა ნებე ზონე! - მოგვეცი ცაზე მზე,
დას ზონე ლაიქ ფროილაინ.. - ქალივით მზე..
ლაიქ ფროილაინ, ანო აინე ქლაინე - ქალივით, ის ხომ პატარაა
ნო ვსოტაკი ფროილაინ - მაგრამ მაინც ქალია
დას ისტ ფანთასთიშ! - ფანტასტიურია!

ძაან საკაიფო ვიდეოა! :)

Tuesday, February 23, 2010

Smith - ჩემი M4

ჰაჰააა! მე დავბრუნდი და დავბრუნდი ვიდიუთი! :ამაყ:


******

როგორც მოგეხსენებათ, გამაჩნია აირსოფტის M4. ხოდა დიდი ხანია რაც მას "სმიტი" დავარქვი (მეფემ ასე მითხრა - ვაა, გურაამ, მჭედელიიი?! :) ). ჯერ-ჯერობით არ ვიცი რას გამოჭედავს ან რას გამომაჭედინებს ეს ავტომატი, სამაგიეროდ წარმოგიდგენთ ვიდიუს, სადაც ასახულია როგორ შეიძლება მეტალზე რაღაცეების დაწერა. (ავტომატი მეტალისაა)



ხო, აქვე: დასაწყისი გვიან იწყება, ანუ ვიდეოს გადაღება მაშინ მომივიდა აზრად, როდესაც უკვე გამოჭრა დავიწყე. ანუ ამობეჭდილი არის Arial Black 48 Px ზომის ტექსტი, რომელიც მერე ნუნების მაკრატლით გამოვჭერი, სკოჩით დავამაგრე, თეთრი მანიკურით შევღებე, ნუნების მაკრატლითსავე გავუხეხე ზედმეტი გადასული მანიკური და მივიღეთ სახელდებული ავტომატი.

ვაშა ამხანაგებო!

Monday, February 22, 2010

H1N1 - ხაშ1ნიორ1

როგორც წინა პოსტში ავღნიშნე, ავად ვარ. ამიტომ მოკლედ მოვჭრი
**********
ეს ოხერი სელაპის გრიპია თუ ჩემი საკუთარი, დიჯეის გრიპია, სიცხე და საერთო სისუსტე საშუალებას არ მაძლევდა გამოვსულიყავი მეორე ოთახში, სადაც კომპი დგას და დამეწერა რამე. სამაგიეროდ ახლა დავწერ რეცეპტს:
თუ გრძნობთ რომ გიტევთ H1N1 ან რამე მსგავსი (ხაშ1ნიორ1, ხუბულ1ნინო1, ჰამერ1ნივა1..) საშიშროება, სასწრაფოდ დაიზოლირდით გარშემომყოფთაგან, მიიღეთ რაც შეიძლება მეტი სითხე და დალიეთ კოლდრექსი. მამაჩემი ამბობს წამლები რას გიშველისო, მარა აი კოლდრექსი თაფლისა და ლიმნის არომატით სუნთქვას ხსნის ხოლმე იმსაათში.
*****
მოკლედ, წავედი ახლა მე.. თორემ დამირხევენ ნუ ზიხარ მანდო. :)

პ.ს. გაქართულება რას შობა ნეტა, ჰა? მე კი მივყვები ამ "მეტრო 2033"-ს მარა რაი მერე?

Tuesday, February 16, 2010

ხურდა

აქა ამბავი 14 თებერვლის გაგრძელებისა(ი)
***************
მოკლედ, ინეტი ჭედავს, მე ავად ვარ, კომპი ისეთ ოთახში დგას, სადაც გათბობა არაა და შესვენებაც მიმთავრდება. ასე რომ უცებ ჩამოვყრი.
აგერ ესაა "ხურდა" წინა პოსტში ნაჩვენები რაფაელოდან, რომელიც მომცა თავის ხელით, მარტო ხომ არ შევჭამდიო. და პლუს მადლობა მითხრა ადნოში, მომეწონა ძალიანო. ყურადღება! კითხვა: WTF?

ეს ვართ მე და სისხლმწოველა პრიპიატში. თუმცა აბზაცი შეეხება სხვა თემებს: თავადის ქალმა იმდენი მემესიჯა სექსის რაობაზე და მის საჭიროებაზე (აზრზე არა ვარ ხალხი როგორ ძლებს სექსის გარეშე-ო), რომ ცოტა არ იყოს და აღვიგზენი. თავადის ქალო, მიხედე შენს საქმეს, მე რას მერჩი? აქვე დავამატებ, რომ მე არ მინახავს თავადის ქალისა და სპორტსმენის ერთად გადაღებული ფოტო, რაც დიდ ეჭვს ბადებს თავადის ქალის ფანტაზიორობაზე.

ესაა პოპულში გადაღებული სურათი. მაგრამ აბზაცი შეეხება ჩემს იდეას, გავაკეთო გამკილავის მსგავსი ბლოგი, სახელად "გამომკილავი" - სადაც სხვა ბლოგების აღწერა-შეფასებაზე მექნება საუბარი და არა მათ გა-Kill-ვაზე. ნუ, პლაგიატი ისევ პლაგიატად რჩება. შესვენების დროც გავიდა. აბა ჰე და აბა ჰო. შემდეგი პოსტი იქნება უკვე ვიდეოპოსტი. მემგონი
********
პ.ს. გლიხარინის "მეტრო 2033"-ს ვთარგმნი ქართულად. მიშა რამეა.

Sunday, February 14, 2010

სპორტული ინტერესისათვის

"ყველაფერი გავლადია" -
პატაპუტინა


გეგმა ა: მეხუთე სართულზე ყვავილების მირთმევა აივნიდან სპეცტექნიკის დახმარებით
გეგმა ბ: ფეიერვერკით გულის გამოსახვა ცაზე (არის ასეთი ფეიერვერკის სახეობა)
გეგმა გ: პირადად მისვლა ყვავილებით და ტკბილეულით
გეგმა დ: მიწაზე გულის დახატვა ცეცხლით
გეგმა ე: ანონიმური ყვავილები
გეგმა ვ: სუნამოს ან სამკაულის ჩუქება
გეგმა ზ: საერთოდ დაკიდება (ბოლო-ბოლო ქრისტიანული არააო)

**************

ხოო.. გეგმების მრავალფეროვნებაში მაგარი ვარ. განსაკუთრებით თუ მოვინდომებ. აი მაგალითად კიდევ სათადარიგო გეგმები:
გეგმა ა' - სახურავიდან თოკით ჩამოსვლა აივანზე (მერე რა რომ სიმაღლის მეშინია)
გეგმა ბ' - ცაზე გული და მიწაზე სახელი
გეგმა გ' - არის სპეციალისტური სამსახურები, ყვავილების მიტანა ადგილზე და მოსაწვევიც შესაბამისად
მაგრამ ესენი ვეღარ ჩავტენე გამოკითხვაში და აი, კვირის დასაწყისში.. ანუ 8 თებერვალს ბლოგზე გავხსენი გამოკითხვა, რომლის შედეგებიც იხილეთ ქვემოთ.
ასეე.. გამოკითხვა შაბათს დასრულდა, ასე რომ მე მანამდე ვდვიჟენიობდი ასე ვთქვათ და გეგმა ა ზე ვმუშაობდი. წაიკითხეთ ქვედა აბზაცი ნორჩმა შეყვარებულმა ბიჭებმა.

პირველი რა თქმა უნდა გამახსენდა სახანძრო. წავედი ადგილობრივ სახანძრო სამსახურში, სადაც მითხრეს, რომ კიბე მეხუთემდე ვერ მიწვდებაო, მეოთხემდე კიდე შეიძლებაო (არადა აგერ სურათზე მშვენივრად წვდება) და შენი გამოსავალია წახვიდე და კოშკურა ნახოვო. კოშკურა ეს ქართულადაა, ისე ქვია "ვიშკა" :) ანუ ეს ისაა, აი ამ სურათში ნაძვის ხეს რომ შლის.
წავედი მეც ვიშკის საშოვრად. ვისაც უნდა ვიშკა, მინდა ვუთხრა, რომ არის კომბინატში და წავიდეს და ნახოს. საათი - 20 ლარი ჯდება თუ არ ვცდები. ხოდა მოკლედ, წავედი, მივედი სადაც მიმასწავლეს და იქ მითხრეს, აქაო არ არისო (თან იმ დღეს თოვლი მოვიდა პირველად და ასეთ დათოვლილ ქალაქში დავბოდიალობდი), შენაო უნდა გახვიდე სულ ბოლოში და იქა დგასო.

გავედი ესე იგი მეც, ვნახე - მართლაც დგას, მარა ვინაა პატრონი ჩორტ ევო ზნაეტ. შევედი კორპუსში, ვის გინდა მიადგე ახლა? კიდევ კარგი ვიღაცა ჩამოდიოდა და იმან მიმასწავლა. ავედი სულ ზემოთ ცხოვრობდა თურმე და.. არაა სახლში. ზატო ნომერი მომცეს. დავურეკე, ესე და ესეა საქმე მეთქი და ისაო, შვილოო, გაფუჭებულია ე მანქანაიო. :( აბაა! შაბათამდე არ გაკეთდება თქო. არაო. ხოდა ესე, ჩემი ეთთუზიაზმი მინუს 1 ზე გამრავლდა და წამოვედი უკან.

წამოვედი უკან ესე იგი და გამახსენდა, ჩვენს მეანს შეიძლება ყავდეს თქო ნაცნობი თქო. მივედი ესე იგი, ვკითხე და მართლა არა ყოლია კაცო? არიქა, დავურეკე.. ეს ხდება პარასკევს.. დავურეკე და კიო, არ არის პრობლემაო, ვსო მოჟნა, ვსო სძელაემო მარა რომ ვახსენე ყვავილები უნდა მივართვა თქო - გადაირია. რომელი ხარ, რას მეღადავები, გასვენებაში უნდა წავიდეო და ასე წავიდა.. რამდენი არ ვარწმუნე, არ გეღადავებით ბატონო თქო, ძალიან მჭირდება თქო, შენც არ მომიკვდე. წავედი ისევ მეანს ვთხოვე, იქნება შენ დაურეკო და დაარწმუნო თქო. ხოდა იმანაც დაურეკა და მართლა გასვენებაში არ წასულა? ეს ხდება შაბათს 12 საათზე. :(


                         
მოკლედ საღამოს 5 საათია, ვურეკავ და კიო მოვედიო მარა იგეთი ვთვრალი ვარ, შენს სიყვარულში მაპატიე, თორემ ჩემი თავი გენაცვალოს, ეგეთ ამბებში და სიყვარულში, შენი ჭირიმე, შენ გენაცვალე, კაი კაცი, ოქრო კაციო. :) მოკლედ, ახლა სასწრაფოდ უნდა გადავსულიყავი რომელიმე სათადარიგო გეგმაზე ან სულაც გეგმა ზ ზე. ჩემმა მეორე ნახევარმა მითხრა "იუ ჰევ თუ დუ ზის, მარქდ ვან" -ო. მე ვკითხე "და მერე აზრი აქვს?  დანარჩენი გეგმების შესრულება ხომ ყველას შეუძლია?! პირველი გეგმა კი მართლაც გამორჩეული იქნებოდა თქო". მეორე ნახევარმა კი მითხრა "იეს, ოფ ქორზ. ბათ ით ვილ ბი ანეთიქალ ნოთ თუ დუ"-ვო. ასე რომ "პრინიმაიუ კამანდიროვანიე ნა სებია!"  
ჩემდა გასაოცრად ვერც ერთი ადამიანი ვერ ვნახე, რომ საღამომდე ყვავილები შეენახა ქე მაინც, თუ არ გამომყვებოდა. მერე იქვე დავასკვენი, რომ ხანდახან მანქანა კარგი რამეა და უნდა გყავდეს კაცს. ამავე დროს ცალკე გარაჟიც უნდა ქონდეს ამ მანქანას, რომ სხვებს არ შეუშალო ხელი. სიტუაციიდან გამოსავალი ჩემი ბიძაშვილი აღმოჩნდა (აი, გიტარაზე რომ უკრავს). წავედით, საკაიფო თაიგული გააკეთეს ყვავილების მაღაზიაში. ვიყიდე რაფაელოც (რა ვიცი, კარგიაო ამბობენ. :) ) და ჰაიდა სახლში.
რას ვაკეთებდი და რა ჭიჭინა მინდოდა? მსურდა ვალენტინობა მიმელოცა პირველს. დაჟე წინასწარაც მამენტ, იმიტომ რომ 12 ზე ალბათ ეძინებოდა. დაღმდა, მოვიდა წასვლის დრო. დავავლე ხელი ყვავილებს, გამოვიძახეთ ტაქსი, ავედით ადგილზე, ადრენალინმა ყურებში შხული დაიწყო, ისე დამებნა ხელები, რომ რაფაელოც კი ძლივს ამოვიღე პარკიდან, რომ ხელში დამეჭირა. :( ავედი ასე მის ბინასთან, შუქი ენთო. მანამ ვემესიჯებოდი და წესით სახლში უნდა ყოფილიყო. მოკლედ, დავურეკე და გარეთ გამოსვლა ვთხოვე. პასუხად კი გავიგე, რომ.. არა, ვერ გაიგე, შხუილი ცოტა ჩაწყნარდა.
- სახლში არ ხარ?! - ცოტა არ იყოს და გავოცდი
-არა, გამოსული ვარ.
- მაშინ ყვავილებს აქ დავტოვებ - ადრენალინი ნულისაკენ მიექანება
- კარგი.
არა, განა არ იცოდა.. ანუ არ იცოდა, უბრალოდ უნდა მიმხვდარიყო.. ანუ მთელი დღე ნაკოლებს ვაძლევდი.. მინიშნებებს ანუ.. კი არა და.. იქნებ უხერხული იყო, ა? მართლა გეგმა ზ ჯობდა? რატომღაც ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ არ გამოდის არაფერი.. ეგ კი არა და აგერ ყურადღება მივაქციე, რამეს რომ მივტყვი, ასე უნდა გავაკეთო თქო, არასოდეს გამოდის. არ უნდა ვთქვა ხოლმე არაფერი. მერე მეუბნებიან, საერთოდ არ ვიცით რანაირი ხარო, რა გეგმები გაქვსო. არადა ვიტყვი და არ გამოდის. აი ახლა, სპორტული ინტერესის გულისათვის, რა შეიძლება გააკეთოს ადამიანმა? ყველაფერი ხომ გავალდია? მე არ მინდა რომ გამიაროს, ის კი ასე მგონია სწორედ აქეთკენ მიდის.

Monday, February 8, 2010

ვალენტინობა ახლოვდება

პატივცემულო ბლოგერებო და მკითხველებო. გთხოვთ შემოხვიდეთ ჩემს ბლოგზე და მომეხმაროთ რომანტიკული ვალენტინობის განწყობის შექმნის არჩევაში. :) ანუ აგერ გვერდით არის გამოკითხვა, სადაც მაქვს სავარაუდო გეგმები ჩამოწერილი, რისი გაკეთებაც შემიძლია ვალენტინობაზე. თქვენგან მოითხოვება უბრალო ხმის მიცემა იმ მოქმედებაზე, რომელიც თქვენი აზრით უფრო მეტად რომანტიკულია, ვიდრე სხვები.

დიდი მადლობა ყველას დახმარებისათვის. თქვენ გადაარჩენთ ცათმფრენს ქვევარდნას. :ლოვე:

Saturday, February 6, 2010

სითეთრე ამ ცის..

თეთრი ცრემლები, ღრუბელთა გლოვა,
სითეთრე ამ ცის.. მე მიყვარს თოვა.




















ყინულისფერი ხანჯალი ვერცხლის,



















ბუხარ-ტკაცუნა თამაში ცეცხლის..

ბავშვის თამაში - დილისფერ წკაპის,


შუა ქალაქში შენება პაპის

ჭაღარა ხეზე, ბილიკზე, მზეზე..

თეთრი საბანი წიწვების ტყეზე

მიყვარს ეს წმინდა ცრემლები ამ ცის

მეც ვემსგავსები პატარა ყმაწვილს..

Wednesday, February 3, 2010

მშობლები და შვილები

გქონიათ შემთხვევა, როდესაც მშობლებთან კამათობთ? როდესაც ვერ უგებთ? როდესაც ვერ გაიგებ ვინაა ვის რა უნდა საერთოდ? როდესაც გეუბნებიან, რომ ჯერ კიდევ ბავშვი ხარ და შენ რა გესმის ცხოვრებისა..

მე მაქვს ხოლმე.

როდესაც კამათი ტრადიციულ სახეს იღებს, უკვე იმაზე ფიქრობ, რომ იქნებ მართლაც ასეა, იქნებ ჯობდეს შეგუო სიტუაციას, შენ ხომ მშიბლისათვის სულ ბავშვი იქნები, მათ მეტი იციან და ჯობდეს დაუჯერო. მაგრამ მერე დაფიქრდები - და ვინ იქნები შენ ამის მერე? მარიონეტი? თუ რობოტი? შეიძლება დამჯერი ბავშვი, ძალიან კარგი ბავშვი, მშობლების პატივის მცემელი ბავშვი იყო სხვის თვალში. მაგრამ ყოველთვის გამოჩნდება ვიღაც, ვინც იტყვის, რომ ეს დედიკოს ბავშვია ჯერ კიდევ და არ გაზრდილა.

და სწორედ ამიტომ, რომ ისევ მშობლების მითითებებს ასრულებ.

არადა ყველაფერი გაცილებით მარტივია. აღიარებაა საჭირო. უნდა აღიაროს მშობელმა, რომ მისი შვილი თვითონ კი არა, სხვა ადამიანია. ამის აღიარება ძალიან ძნელია როგორც ვხედავ. მაგრამ თუ ამას აღიარებენ, მერე ყველაფერი ლაგდება.

ლაგდება კი იმიტომ, რომ სხვა ადამიანს სხვანაირი აზროვნება შეიძლება ქონდეს, სხვანაირი გემოვნება, სხვანაირი გარემო ხიბლავდეს, სხვანაირ ხალხთან ურთიერთობა და საერთოდაც, ამ სხვა ადამიანს შეიძლება საერთოდაც ყელში ამოუვიდეს ერთ დღეს და დაახვიოს სადმე სხვაგან.

ამერიკელების ეს მომწონს ერთადერთი (დანარჩენზე რა აზრის ვარ, იხილეთ ფორმულა 51 ქართული ვარიანტი. ჩემი და ფელიქს დესუზას აზრები ერთმანეთს ემთხვევა) - ბალღი რომ გაიზრდება, მიდის სხვაგან და დამოუკიდებლად ცხოვრობს. პიროვნება ხდება ამის დედაც! და არა ისე რომაა, ჩემი ბავშვიო და რამხელაა და 60 წლისაო.

აი ამის თქმა მინდოდა შუადღის მერე.

Tuesday, February 2, 2010

ზაფხულია?

მდაა.. 25 გრადუსი იყო სითბო შუადღისას ჩემს თერმომეტრში... და ეს 2 თებერვალს.

არა, ძალიან არასოდეს ციოდა გორში. ის კი არა და დიდი თოვლი სულ 4 ჯერ თუ 5 ჯერ მახსოვს. ისიც ძალიან ბავშვობაში. მაგრამ თოვლი მომნატრებოდეს - წელს პირველად მოხდა. ეს ბაკურიანის ფულიც არ დამრჩა.. :(

ჯანდაბას ამის თავი, მამაჩემს უხარია კიდეც - თბილი ზამთარიაო. მარა ზამთარი უნდა გავდეს ზამთარს, ისევე როგორც ქალი ქალს. ზამთარს უხდება თოვლი, სიცივე, ბავშვების ჟრიამული, ბუნდების წვიმა, "თუკი ახალ წელს დიდთოვლობისას აღარ გესვრიან ბიჭები გუნდას.." სადღაა დიდთოვლობა. დიდთოვლობა კი არა ფანტელი არ დამინახია საერთოდ. როგორ გავიგო ახლა "დღეები ყმაწვილობისა წარსულ დროებად ჩავთვალო უნდა" თუ არა?

ა, დღეს მერიმ წაიკითხა ჩემი ბლოგი. ხოდა მირჩია ჟურნალისტად გადადიო. იმას ეტყობა სოფის, დოინჯის, ვასასის ან ბოლო-ბოლო ყვავას ბლოგები არ წაუკითხავს. :) და კიდევ ერთი, აგერ მირჩია ანონიმმა გადადი თბილისში, როდემდე უნდა გააგიჟო გორელებიო. :) მადლობა რჩევისათვის, მაგრამ თბილისში ცხოვრებას მირჩევნია აქ ვიარსებო. მაინც რეგიონული სიგოიმე თავისას შვრება რა. :)

პ.ს. მწვანეთვალებავ - გაგივლის თქო, რამდენჯერ უნდა გითხრა? მოთმინება იქონიე.

Monday, February 1, 2010

რიჟრაჟისფერი

ანონიმმა დაწერა, ნეტავ რა ფერია ეს რიჟრაჟისფერიო


ჰა თქვენ რიჟრაჟისფერი თვალები. ასეთად ვხედავ რიჟრაჟს ამავე ფერის თვალებით.

პირველი დღე შლაპით

ველოსიპედომანიას რომ ავღწერდი, იქაც ვიხმარე ეს განმარტებები და აქაც დავწერ:

გიჟი - განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანი

გორელი - ადამიანი, რომელიც განხსვავებულად მოაზროვნე ადამიანს ეძახის გიჟს, თუმცა რამდენიმე ხნის შემდეგ თვითონაც ასე იწყებს აზროვნებას.

წინა პოსტში დავწერე, რომ შლაპა ვიყიდე. მე დიდი ხანია (ჯექსონის სიკვდილამდეც და ეს არაა უბრალოდ მოდა) შლაპა მინდა და ყველას, ვისაც შლაპით ვნახულოდი ვეუბნებოდი რომ "მაჩუქე/მომყიდე/მასწავლე სად ვიშოვო ასეთი შლაპა" თქო. თუმცა გუშინდლამდე არც ერთი საჩემო შლაპა არ მქონია.

აუ, რა როჟა ვარ ამ სათვალეში!! :)

დღეს დავიფარე და მთელი ქალაქიც გავიარე, დავდიოდი რა საქმეებზე. უნდა გენახათ ხალხის მზერა - ეს რა აფარია ამ ბიჭსო. ორმა გოგომ (სკოლის ბალღები იყვნენ) იმდენი ხანი მიყურეს და თან იარეს, სანამ ტლაპოში არ ჩავარდნენ. :) უმეტესობა შემომხედავდა, გაოცდებოდა, მერე გაიფიქრებდა გოიმი ხომ არა ვარო და აგრძელებდა გზას.

ჩემი აზრით სადღაც 1 კვირაში უკვე გამოჩნდებიან შლაპიანი ხალხი ან ხალხი, ვინც შემეკითხება სად იყიდეო. ასეა გორი - ვინმე რომ რამეს გააკეთებს, მერე ყველამ უნდა მიბაძოს. დროის საკითხია უბრალოდ. ერთი იმაში არავინ მბაძავს, რომ ძირს არ დაყარონ ნაგავი. :)


ისე მოუხდა, ლამის (<-ედიტედ) ვაჩუქე.

მოკლედ, შლაპა მართლაც კარგი რამე ყოფილა, აი ამ საღამოსაც მეფარა და ისევ იგივე გაოცებული სახეების გარემოში გავიარე ღამის გორი.

ეს იყო სულა. :D