მბრდღვიალა ფანრების ქუჩაზე..

თბილისი - სინათლის ქალაქია. თხა თხაზე ნაკლებიო და გორიც სინათლის ქალაქია. ხოდა სადაც სინათლის ქალაქი, იქაც ზედმეტად სინათლის ქალაქი. უკვე კვირაზე მეტია ვხედავ, რომ ცენტრალური ქუჩის განათებები ღამის მერეც ისე მშვენივრად ანთია, რომ აშკარად უნდა ჩვენს ადგილობრივ მთავრობას დაეწიოს და გაუსწროს თბილისს.

ასე ენთო 12 საათამდე. ასეე, მოდი დავთვალოთ ხარჯები. თითო ნათურა ჩავთვალოთ 50 ვატიანად. ესე იგი წყვილი ბოძი - 100 ვატი. ქუჩაზე ყოველ 30 მეტრში დგას თითო წყვილი და თუ ქუჩის სიგრძე 300 მეტრია - ეგეც შენი კილოვატი. კილოვატი ჩავთვალოთ 10 თეთრი. 300 მეტრი - 10 თეთრი, 1200 მეტრი - 40 თეთრი. ხოლო ზედმეტი 3 საათი 9 დან 12-მდე, ეგეც შენი ლარი და 20. ერთი კვირაც რომ გადავამრავლოთ და გამოდის 9 ლარამდე რა.. უფ, ბევრი არა ყოფილა, ბარემ აღარ ჩავაქროთ, ღამით ხომ ისევ უნდა აინთოს..

გამახსენდა ანეგდოტი: მამა ბეტონს ურევს და შვილი არის მიყუდებული კედელზე, უდარდელად, ულვაშიანი და ჩიბუხს ეწევა. ეკითხებიან - ულვაში და ჩიბუხი რად გინდაო? სტალინსა ვბაძავო. სტალინსა ბაძავ კი არა, მომეხმარე ბეტონის არევაში, თორემ შენ მო%$#.. -ო, უთხრა მამამ. :(