სტანილი - 130

დღეს ერთდროულად ორი დაბადების დღე იყო.. დღეს კი არა, უკვე გუშინ - მიშა საქ ქეშ ვილი - სა და იოსებ სტალინისა. ბევრი წერა მეზარება, აგერ დავდებ სურათებს, რისი გადაღებაც მოვასწარი შესვენებაზე.

ნუ, როგორც ყოველთვის, კომუნისტები ჩამოვიდნენ და აქცია გამართეს. ეგრეა რა.. ათასში.. არა, უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, 365 ში სულ 3 ჯერ ვახსენდებით გორი თბილისში: როდესაც ახალი წელია, როდესაც რაღაცა აფეთქდება და როდესაც სტალინის დაბადების დღეა.

როგორღაც მომინდა მეც მივსულიყავი და მე_ომახიანა: ამხანაგებო! შრომა, შრომა და შრომა! ლაპარაკის დრო წავიდა! დაიშალეთ და იმუშავეთ ნახ! მაგრამ ჯერ ერთი რომ კომუნისტი არ ვარ, მერე კიდე მაგარი ზარმაცი ვარ. ასე რომ მხოლოდ ერთ გაჭირვებულ აქტივისტ დროშიან პაპას მივასწავლე სად იყო ტუალეტი. :)

აგერ, ადამიანს ეჭირა ნიკონის რაღაც აპარატი, მთელი ჩემი წონა ოქრო რომ ღირს ალბათ, ჩამუხვლისა არ ერიდებოდა და მსხვილი ხედით იღებდა სურათებს. აქვე უნდა ავღნიშნო, რომ ჩემმა მობილმაც არ შეირცხვინა თავი და საკაიფო სურათები გადაიღო.. რა დავარქვა ამ ოხერას კიდევ ვერ ვხვდები.

ამდენი წითელი დროშა ერთად პირველად ვნახე. რაღაცნაირმა გრძნობამ მომიცვა.. რაღაცნაირად გავუგე ამ ადამიანებს და თან რაღაცნაირად შემეცოდნენ. ახალგაზრდობა ხომ სწორედ დიდი ბელადის იდეალებს მიუძღვნეს. ახლაც როგორ დიადად ჟღერს მაშინდელი ლოზუნგები.. ეჰ.. იყო დრო და მომენტი.. :)

ესეც დღის სურათი. მე მომწონს, რევიც.. სპეციალურად არ დავდე აქ სოსოს ბიოგრაფია და არ დავიწყე მისი ქება-დიდება. უბრალოდ მთელი გზა სახლამდე ვფიქრობდი, უცხოეთში რომ ვთქვა, გორიდან ვარო და ვინ არის შენი ქალაქიდან ცნობილი ადამიანიო.. ვინ უნდა ვთქვა? ჯუნგლა? შუშანა? სტალინის მეტი არავინ მომდის თავში. ის კი არა, საქართველოზე რომ მკითხონ, ეგ რომელი ქვეყანააო, იმას ხომ არ ვეტყვი, აი "სპრინტელ სელი" რომაა თამაში, იქ რომ კიბერ-ტერორისტები არიან კომბაინ ნიკოლაძის პრეზიდენტობით, ის ქვეყანა ვართო..