ჯერ არასდროს არ შობილა ანჩხლი ასე წყნარი,
თუმცა მისმა სიჩუმემა მომაგონოს მკვდარი,
პოსტვით იწვევს ცუდსა პოსტებს, პოზიციას არ თმობს,
ასე ჩუმი, ასე წყნარი ანჩხლი მე არ მახსოვს..
თვალნი თითქოს ვარსკვლავია შუქთა მკრთალი მძივით,
და პოსტებში მიმალული მსუბუქ სიზმარივით,
ჩნდება სახე და მის თმები ტალღად მოელვარე..
ო, არასდროს არ ყოფილა ანჩლი როგორც მთვარე.
აქ ჩემს ახლო ბიძაშვილი ჟღერს საკაშვილივით
აქ სევდიან ჩემს ოცნებას ვარდით და გვირილით
ანუგეშებს ანჩხლის ფოტო მიმზიდველ ღიმილით..
...ბიძაშვილი ტვინს მიბურღავს თავისი კივილით.
და მეც მოკვდე პარაშუტი თუკი არ გამეხსნა
ოღონდ ფული დამიბრუნონ, კრედიტი დამეხსნას
დედამიწა დამეჯახოს, თუნდაც მთაგრეხილი
მაგრამ ვნახო მე ოდესმე ანჩხლის Real ღიმილი..
ოცნებაში ზღაპარია ჩემი სითამამე
ცხოვრებაშიც არა მიშავს, ანჩხლო - ჩემო მთვარე
იქნებ ლექსმა გაგაცინოს ნაზო, როგორც ია..
ბიძაშვილსა ლაქლაქისთვის უცემია გია.
No comments:
Post a Comment